کد مطلب:102428 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:276

علی مسیر هدایت انسانها را نشان می دهد











انسان موجودی است پویا كه هم در آفرینش طبیعی خود پیوسته در حال حركت است و هم در آفرینش ارادی و فكری.

اگر حركت ارادی و فكری انسان در جهت درست خود هدایت نشود، به بیراهه ها و گمراهیها می افتد و رشد و تعالی برتر انسانی را به دست نمی آورد.

نمی توان تصور كرد كه پروردگار موجودی به نام انسان بیافریند، نیروی بیمرزی به نام اراده در اختیارش بگذارد، اما جهت به حركت درآمدن، راهنمای حركت و مقصد و هدف حركت را به غفلت سپارد. اگر چنین تصوری درست بود، آفرینش بیهوده و باطل می نمود و بیهودگی و بطلان از ذات پروردگار به دور است.

قرآن، كتاب هدایت انسانها و راهنمای عمل آدمها می فرماید:

«افحسبتم انما خلقناكم عبثا و انكم الینا لا ترجعون؟»[1].

آیا پس پنداشته اید كه شما را بیهوده آفریدیم و پنداشته اید كه به سوی ما بازگردانیده نمی شوید؟

و یا درباره ی آفرینش سراسر جهان می فرماید:

«و ما خلقنا السماء و الارض و ما بینهما باطلا...»[2].

و آسمان و زمین و آنچه را در میان آنها است باطل نیافریده ایم.

بر پایه ی همین آموزش قرآنی است كه امام علی «نظام هدایت» را بیان می كند. در این بخش، برخی از رهنمودهای آن بزرگوار را درباره ی هدایت انسان نقل می كنیم:

[صفحه 194]


صفحه 194.








  1. مومنون/ 115.
  2. ص/ 27.